آهن جگر بیشتر است یا آهن جعفری؟

 

آهن گیاهی در مقایسه با آهن حیوانی كیفیت پایین تری دارد و میزان جذب آن در روده كمتر است...

در واقع، وقتی میزان آهن جگر را با آهن جعفری مقایسه می كنیم، حتی بدون در نظر گرفتن این موضوع كه در هر 100 گرم از این مواد غذایی چه مقدار آهن وجود دارد، باید به این نكته توجه داشته باشیم كه میزان جذب و كیفیت آهن آنها با هم متفاوت خواهد بود.

آهن «غیرهِم» گیاهی در مقایسه با آهن «هِم» حیوانی كمتر جذب بدن می شود و گرچه كیفیت آن پایین تر است اما این به آن معنی نیست كه ارزش ندارد؛ بلكه برعكس منبع بسیار باارزشی است ولی به هر حال در مقایسه با منابع آهن حیوانی باید به مقدار بیشتری مصرف شود تا به اندازه منابع حیوانی جذب بدن شود. در ضمن، مصرف مخلوط آهن گیاهی با منابع حیوانی می تواند سبب با كیفیت تر شدن آهن دریافتی شود.

اگر ویتامین c در ماده غذایی ما باشد و همراه با آهن وارد روده شود، آهن دریافتی خیلی راحت تر جذب خون می شود. ویتامین c مثل تاكسی حمل آهن است كه سرعت و مقدار جذب آهن را بالا می برد. در منابع گیاهی یك نكته مثبت این است كه چون اغلب آنها به ویژه سبزی های برگ دار مثل اسفناج و جعفری در كنار آهن، ویتامین c دارند، سریع تر جذب خون می شوند.

به عبارتی شاید میزان آهن در 100 گرم منابع حیوانی و گیاهی چندان تفاوتی نداشته باشد اما از نظر جذب و تاثیری كه بر آهن خون ما می گذارد، متفاوت است.

به همین دلیل اگر یك رژیم مخلوط داشته باشیم و در آن از مقدار متناسبی منابع حیوانی مثل انواع گوشت چه سفید چه قرمز، جگر، دل و قلوه (كه البته به دلیل چرب بودن خیلی مصرف آنها توصیه نمی شود) و در كنار آن منابع گیاهی مثل اسفناج و جعفری، عدس، نخودسبز و كشمش، آلو و... مصرف كنیم و از منابع ویتامین c مثل آب مركبات به ویژه لیمو هم كمك بگیریم آهن راحت تر و سریع تر جذب بدن ما می شود.

این عادت غذایی می تواند تا حدودی نیاز خانم ها به خصوص دختران جوان را به این ماده معدنی تامین كند و احتمال كم خونی ناشی از فقر آهن را به حداقل ممكن برساند. البته باز هم تاكید می شود كه نباید بیش از نیاز روزانه از هر ماده غذایی خورد زیرا اضافه وزن و به دنبال آن چاقی می تواند اثرات منفی بر این عادت غذایی خوب بگذارد.